Depresja dzieci i młodzieży, diagnostyka i rola rodzica

Jedyną istotną różnicą w diagnozowaniu depresji u dzieci i młodzieży jest to, że dorosły pacjent musi odczuwać obniżony nastrój lub wyrażać utratę przyjemności, a dziecko lub nastolatek może wyrażać nastrój, który jest albo obniżony albo drażliwy.

- Kryteria diagnostyczne depresji są w zasadzie takie same dla siedmio-, piętnasto-  czterdziesto- czy sześćdziesięciolatka, z jedną wspomnianą już różnicą – mówi w rozmowie z MarketNews24 Mateusz Kurek, psycholog i psychoterapeuta w Centrum CBT.  - U dzieci więc (w dużym uproszczeniu) w depresji może dominować odczuwanie mieszanki smutku ze złością. Pozostałe kryteria, takie jak brak sił do wykonywania codziennych czynności czy utrata przyjemności z wykonywania rzeczy, które kiedyś cieszyły pozostaje bez zmian.

Depresja, czy jakiekolwiek inne zaburzenie psychiczne zmienia życie całej rodziny. Choroba zmusza do zmian, nierzadko głębokich i nieoczekiwanych.

U rodziców i opiekunów dziecka dotkniętego depresją nierzadko pojawia się poczucie bezradności, niepokój czy poczucie winy. To, jak poradzą sobie oni z tymi trudnymi emocjami determinować może też przebieg procesu terapeutycznego dziecka. Kluczowa jest tu bowiem akceptacja choroby przez osoby dorosłe – jeśli rodzic zaprzecza diagnozie i z niedowierzaniem podchodzi do psychoterapii, to zazwyczaj nie będzie stosował się też do wskazań specjalistów czy bagatelizował objawy.

- Niezwykle ważne jest również to, aby pomimo trudnych emocji rodzice czy opiekunowie nie tracili nadziei na polepszenie sytuacji – dodaje M.Kurek z Centrum CBT. - Dziecko dotknięte depresją naprawdę bardzo potrzebuje, żeby w nie uwierzyć.