Gross-up podatkowy w transakcjach

Klauzule gross-up dotyczą transakcji sprzedaży udziałów i akcji. Regulują, która ze stron ponosi ekonomiczny ciężar płatności podatku.

- Klauzule te są często po macoszemu traktowane w umowach transakcyjnych, ponieważ przewidują tylko i wyłącznie opodatkowanie podatkiem u źródła, czyli która ze stron powinna ten podatek pokryć. Niemniej w praktyce rynkowej, w szczególności w Europie Zachodniej i na rynku transakcyjnym na świecie klauzule te idą dalej: przewidują także to, co się dzieje jeśli dana płatność po jej otrzymaniu przez nabywcę podlega na przykład opodatkowaniu podatkiem dochodowym w kraju rezydencji tego nabywcy  - mówi w rozmowie z MarketNews24 Bartłomiej Biały, Lider Praktyki Podatków Transakcyjnych, Kancelaria Ożóg Tomczykowski.

Często klauzule te nie regulują takiej sytuacji choć jednocześnie są na tyle szeroko zdefiniowane w umowie, że powstaje wątpliwość co do tego czy taki płatnik, który dokonuje przelewu na rzecz nabywcy (drugiej strony umowy) powinien także ten przelew zwiększyć o kwotę podatku CIT.

Przykładowo, jeżeli w związku z naruszeniem postanowień umowy sprzedawca jest zobowiązany do pokrycia szkody, którą - w związku z zapłatą zobowiązania podatkowego - musiał ponieść nabywca, to wówczas w interesie sprzedawcy może być takie zabezpieczenie swojego interesu w umowie sprzedaży, aby jego płatność pomniejszona została o tzw. korzyść podatkową, którą w związku z naruszeniem umowy i z obowiązkiem uregulowania podatku osiągnął nabywca.

Jeżeli okaże się, że nabywca bądź spółka, która była przedmiotem sprzedaży, jest zobowiązana do zapłaty jakiegokolwiek zobowiązania wobec podmiotu trzeciego, które to zobowiązanie jest też kosztem podatkowym dla tej spółki, to wówczas płatność odszkodowawcza ze strony sprzedawcy mogłaby uwzględniać także fakt zaliczenia poniesionej płatności przez spółkę w poczet kosztów uzyskania przychodu.