Jak przebiega terapia w przypadku depresji u młodzieży

Depresja u młodzieży jest dość podobna do depresji u osób dorosłych. Występują takie charakterystyczne jej elementy, jak pogorszenie nastroju, płaczliwość, utrata energii.

Natomiast ważnym przejawem depresji u nastolatków może być rozdrażnienie. Dotyczy to także dzieci, które wcześniej były spokojne, a nagle zaczynają się złościć bez wyraźnej przyczyny. Takie reagowanie może wskazywać, że właśnie w ten sposób osoba ta usiłuje radzić sobie z trudnymi emocjami, które przeżywa. Taka złość może ukrywać duży smutek i zagubienie.

- Gdy nastolatek trafia do mnie z podejrzeniem depresji, a diagnoza ta się potwierdzi, jedną z pierwszych rzeczy od których zaczynamy terapię jest coś, co nazywamy aktywizacją behawioralną - mówi w rozmowie z MarketNews24 Sebastian Walas, psycholog, psychoterapeuta, Centrum CBT. – Z depresją zwykle łączy się wycofanie z aktywności, a ponieważ mniej rzeczy nas cieszy, to mniej rzeczy robimy, co powoduje, że dostajemy mniej zewnętrznych pozytywnych wzmocnień i czujemy się z tym gorzej a koło się zamyka. Dlatego aktywizacja behawioralna ma sprzyjać powrotowi do dawnej aktywności, powrotowi do czegoś co przed chorobą pacjentowi sprawiało przyjemność.

Taka terapia powinna sprzyjać powrotowi do utraconych znajomości. Także powrotowi do porzuconych hobby i pasji.

Bardzo ważna jest aktywność fizyczna. Dlatego  też jest wprowadzana w procesie terapii.

Gdy pacjent jest już bardziej aktywny i ma siły na wykonywanie choćby części swoich obowiązków, wówczas terapia związana jest ze schematami myślenia osoby w depresji. To co jest podobne u takich osób, to negatywna samoocena, ale też obraz świata jako zagrażającego, nieprzyjemnego i nudnego. To także katastroficzne myślenie o przyszłości.

- Co charakterystyczne, te schematy zwykle są uogólnione, jest w nich dużo uproszczeń i nie dotyczą konkretnych sytuacji – wyjaśnia Sebastian Walas z Centrum CBT. – Dlatego zastanawiamy się z pacjentem czy w jego obrazie świata i wyobrażeniu własnej osoby nie ma jakichś „pęknięć”, aby zauważyć wspólnie, że nie zawsze jest aż tak źle. Choć mogą zdarzać się trudne chwile, a przyszłość jest niejasna, to jednak są też inne możliwości i osoba ta nie jest skazana tylko na to, co jej się wydaje. Walczymy więc ze schematami myślenia wprowadzając nowe sposoby myślenia ćwicząc ich rozwijanie.

Na tym terapia związana jest z przechodzeniem od rzeczy drobniejszych, do rzeczy  ważniejszych, do głębiej zakorzenionych przekonań.

Dla nastolatków bardzo ważna jest akceptacja grupy. Takiej aprobaty często brakuje. Dlatego istotne jest, aby pacjent coraz częściej i chętniej zauważał również pozytywne cechy i reakcje w jego otoczeniu.

Ważne jest budowanie poczucia sprawczości, bo przy depresji mamy bardzo często do czynienia z wyuczoną bezradnością.

- Jeżeli pacjent zauważa, że wprawdzie nie zmieni wszystkiego, ale są takie rzeczy, które jest w stanie zmienić, to jego pewność siebie rośnie, dostrzega on swoje sukcesy, a jego spojrzenie na samego siebie też się zmienia - dodaje S.Walas.